Rękawek-Romicki Mieczysław

Mieczysław Rękawek – Romicki – inżynier mechanik o specjalności lotniczej, konstruktor – projektant, oficer Polskiego Lotnictwa (por. pilot), porucznik kontroli wojskowej Lubelskiej Wytwórni Samolotów (LWS).

Był synem Kacpra Rękawka i Felicji z Chmielewskich oraz bratem ciotecznym por. pilota Edwarda Metlera (patrz biogram w zakładce). Rodzinne, lotnicze tradycje uosabiał również jego brat przyrodni Romuald Rękawek – Romicki, inż. mechanik, konstruktor lotniczy, dyrektor Instytutu Technicznego Lotnictwa, podległego w czasach okupacji niemieckiej Komendzie Głównej Armii Krajowej.

Dzieciństwo spędził w Warszawie. Uczęszczał do Szkoły Wojciecha Górskiego, w której w 1927 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Był aktywnym harcerzem w zastępie ze specjalnością lotniczego modelarstwa w działającej przy szkole 25 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej. Uczestniczył w obozach letnich i prowadził gry polowe na stopień wywiadowcy, organizowane w lasach kabackich. Miał młodszego brata Henryka, również ucznia i wychowańca Szkoły Górskiego (matura 1935), późniejszego pracownika naukowego Politechniki Warszawskiej. Bezpośrednio po maturze podjął wyższe studia na Politechnice Warszawskiej (PW) uzyskując tytuł inżyniera mechanika w specjalności budowy samolotów. Należy nadmienić, że w tym okresie na Wydziale Mechanicznym PW istniały Oddział Lotniczy oraz Katedra Budowy Samolotów i Mechaniki Lotu, którą kierował wybitny inżynier konstruktor, oficer WP i propagator lotnictwa, profesor Gustaw Andrzej Mokrzycki.

Znaczący wpływ na lotnicze zainteresowania młodzieńca wywarła panująca w kraju fascynacja szybkim postępem w tej dziedzinie techniki i jej rosnącą użytecznością, w równoczesnym połączeniu z tradycyjnym romantyzmem towarzyszącym awiacji. Obowiązkową służbę wojskową Mieczysława Romickiego (wzorem Romualda, brata przyrodniego, nazwisko usankcjonował prawnie) zakończyła nominacja na stopień podporucznika 1 grudnia 1935 roku. Następnie ukończył kurs pilotażu w eskadrze treningowej I Pułku Lotniczego i podjął pracę w Kierownictwie Zaopatrzenia Lotnictwa (KZL) w Warszawie.

W marcu 1938 roku został powołany do służby stałej w lotnictwie i awansowany na stopień porucznika. Brak jakichkolwiek informacji na temat tej pracy pozwala sądzić, że miała w znacznej mierze tajny charakter. W sierpniu 1939 roku został służbowo odkomenderowany do Lubelskiej Wytwórni Samolotów (LWS) jako oficer wojskowej kontroli. Analiza faktów i okoliczności wskazuje, że powierzone mu główne zadanie mogło polegać na nadzorze procedur i odbiorze technicznym samolotów importowanych z Wielkiej Brytanii, a kierowanych do Polski przez sojuszniczą Rumunię.

Napaść Niemiec na Polskę zastała Romickiego w Lublinie. Zginął w czasie masowego bombardowania przez Luftwaffe lotniska fabrycznego LWS 2 września 1939 roku, już drugiego dnia wojny. Śmierć poniosło tam 38 osób, a kilkadziesiąt zostało rannych. O stratach ludzkich pośród specjalistów lotniczych wspomina dr inż. Andrzej Glass: 1939 roku zginął w Warszawie inż. Stanisław Cywiński, w LWS w Lublinie Mieczysław Rękawek – Romicki, w bitwie pod Kockiem inż. Henryk Jackowski i prof. dr Witold Bielewicz, a podczas przeprawy przez Bug – inż. Marian Bartolewski.

Pochowany początkowo w Lublinie, a po ekshumacji zwłoki przeniesione zostały do Warszawy na Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Na granitowym, czarnym cokole umieszczona jest mosiężna plakieta – płaskorzeźba z wizerunkiem Mieczysława Romickiego oraz odznaka pilota (gapa) Polskiego Lotnictwa.

Oprac. M.M.