Licząc na to, że Góralom od Górskiego (górszczakom)  nie są obce sprawy górskie – polecam książkę „Test Góry”, wydaną ostatnio przez wyd. STAPIS.  Przeciwstawiam się w niej licznym dzisiaj głosom kwestionującym  zasady partnerstwa  we wspinaczce wysokogórskiej. Podważam też opinie o niemożliwości utrzymania  zasad etycznych w  tzw. strefie śmierci, czyli na wysokościach przekraczających 7-8 tysięcy metrów. Zebrałem liczne przykłady  zachowań wspinaczy zdolnych nie tylko do sięgania himalajskich wierzchołków, ale gotowych do niesienia pomocy słabnącym lub chorym, niezdolnym już do samodzielnego działania. Obok piękna samych gór oraz wyzwań, przed którymi  stajemy w nich, wszelkie próby niesienia pomocy innym wydają się być  rzeczą najcenniejszą.

Na tle licznych książek opisujących tragedie, którymi często okupione są  himalajskie sukcesy, „Test Góry” – przedstawiając bohaterskie podejmowanie ryzyka, nie dla własnej ambicji, lecz dla ratowania życia innego wspinacza  – niesie proste  przesłanie: To nie zasady etosu górskiego należy dopasowywać do ekstremalnych warunków panujących na  szczytach, ale kondycję, doświadczenie i odporność psychiczną wspinacza.

Więcej o książce: „O/w-pracowania”, recenzja Mietka Metlera  – pod tytułem jak wyżej.

wb