Bogatkiewicz Władysław

(biogram roboczy)

dr Władysław Bogatkiewicz  pedagog, doktor filozofii był synem Justyna i Emilii z Michałowskich. Dzieciństwo jego i pierwsze lata nauki szkolnej związane były z miejscem urodzenia, Petersburgiem. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej rodzina Bogatkiewiczów przybywa do Kraju i osiedla się w Warszawie., a Władysław rozpoczyna naukę w Szkole Wojciecha Górskiego. Jego związek z tą szkołą będzie trwać prawie do śmierci, najpierw jako ucznia, później – nauczyciela. W 1921 r. otrzymuje od Górskiego świadectwo dojrzałości i rozpoczyna studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku historycznym. W tymże roku angażuje się wraz z Ryszardem Przelaskowskim w organizację Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Juventus Christiana” (1921-1949) dwukrotnie pełniąc w funkcję prezesa rady naczelnej.

Ze względu na trudną sytuację materialną rodziny już na drugim roku studiów podejmuje pracę pedagogiczną w szkole, którą niedawno sam ukończył. Wszechstronność zainteresowań, nieprzeciętny czar osobowości i łatwość obcowania z ludźmi, moralne zasady – to wszystko decydowało o przemożnym wpływie Bogatkiewicza nie tylko na wychowanków, ale i na innych nauczycieli, tworzących ceniony powszechnie zespół pedagogów w wyjątkowej szkole Górskiego.

Praca pedagogiczna nie ułatwiała z pewnością jego studiów, ale ich też nie przekreśliła. Jest członkiem Sekcji Dydaktycznej Towarzystwa Miłośników Historii. (TMH) W 1927 r. opracowuje tablice synchroniczne dziejów starożytnych. W 1932 r. doktoryzuje się na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Handelsmana w wyniku napisaniu rozprawy o polityce oświatowej Aleksandra I po roku 1815 (streszczenie rozprawy opublikowane w sprawozdaniach Warszawskiego Tow. Naukowego).

W 1939 r. Bogatkiewicz zostaje powołany na stanowisko naczelnika wydziału programowego Ministerstwa Oświaty, którego z powodu napaści Niemiec nie może już objąć. Kontynuuje natomiast pracę w szkole ograniczoną przez okupanta. ale rozwijaną na tajnych kompletach. Jednocześnie podejmuje studia własne nad dziejami Rosji. Wybuch powstania przerywa jego działalność pedagogiczną i pracę naukową. Mimo ciężkiego stanu zdrowia został wywieziony do obozu pracy w Wirtembergii (Gemaringen), gdzie umiera na gruźlicę 12 października 1944 r.

Postaci Władysława Bogatkiewicza nie poświęcono wielu opracowań, trudno też znaleźć wykazy jego prac. Powyższe opracowanie oparte jest na wspomnieniu Ryszarda Przylaskowskiego (patrz Biogramy) wymienionym w biografii poniżej (w.b.)