Broszkiewicz Karol Eugeniusz

Karol Eugeniusz Broszkiewic. inżynier i przedsiębiorca budowlany Syn Karola Huberta i Honoraty ur. Prissok. Uczeń Szkół Górskiego – matura 1926r. Grał w szkolnej orkiestrze – dobosz; był członkiem szkolnej drużyny hokeja na trawie. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim i w Szkole Głównej Handlowej w Krakowie (nieukończone) oraz Politechnice Warszawskiej (inżynier budowlany). Do 1945r był współwłaścicielem firmy budowlanej „Karol Broszkiewicz i Synowie” w Warszawie. M.in. budował stacje kolei na linii Warszawa – Mińsk Mazowiecki. W latach 1945 – 1946 był intendentem Urzędu Rady Ministrów – znajdował w Warszawie budynki nadające się na siedziby władz państwowych, organizował ich remont i wyposażenie. Aresztowany,….. ale wypuszczony w 1947r. Pracował początkowo w Stowarzyszeniu Inżynierów Mechaników Polskich, a od 1948 do 1991r w Narodowym Banku Polskim, gdzie budował budynki bankowe, początkowo w Polsce Południowej, następnie w Północnej. Po przejściu na emeryturę w 1971r nadzorował budowę gmachu centrali NBP w Warszawie.

Podporucznik rezerwy w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich. W 1939r adiutant dowódcy II Batalionu. Ciężko ranny 08.09.1939, uniknął internowania, wyprowadzony ze szpitala w Żyrardowie przez robotników swojej firmy. Odznaczony Medalem za Udział w Wojnie Obronnej 1939r. W wojskowych działaniach konspiracyjnych nie uczestniczył, natomiast w jego domu w Radości k. Warszawy ukrywali się wojskowi (Kedyw AK) i cywilni (członkowie władz PPS) działacze konspiracyjni oraz Żydzi. W czasie Powstania Warszawskiego w Warszawie, od 11.08 do 08.10.1944 jako tzw „Robinson Warszawski” ukrywał się w piwnicy na Grójeckiej 31a. Jego notatnik z tego okresu został złożony w Muzeum Powstania Warszawskiego.

Aktywny fizycznie. Uprawiał narciarstwo zjazdowe oraz turystykę narciarską (w 1928 r. odbył wyprawę narciarską z Żabiego na Huculszczyźnie do Zakopanego), a ponadto – turystykę górską, tenis, wioślarstwo i żeglarstwo śródlądowe.

Jego syn Roman Karol Broszkiewicz jest też wychowankiem szkoły Wojciecha Górskiego, maturzystą z roku 1948.

R.K.B.