Kulczyk Stefan

Stefan .Kulczyk w 1947 r.

Stefan Kulczyk – prawnik, urodził się 1 grudnia w 1912 roku we wsi Opacz pod Warszawą, gdzie jego ojciec Józef z żoną Wiktorią prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne. Był wychowankiem i absolwentem Szkoły Wojciecha Górskiego, którą skończył w 1934 roku dzięki stypendium ufundowanemu przez szkołę.

Po skończeniu gimnazjum poszedł na studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Marzył o matematyce, ale wybrał studia prawnicze, ponieważ na tych studiach miał więcej wolnego czasu, mógł dawać korepetycje i w ten sposób płacić czesne i utrzymywać się.

Z kolegami na ulicy w 1933 r., drugi od lewej Stefan Kulczyk

Po skończeniu studiów dostał pracę w Urzędzie Miejskim w Grodnie na Litwie, ale przypadek sprawił, że tuż przed wyjazdem spotkał kolegę ze szkoły Górskiego, Jabłońskiego, którego ojciec był notariuszem i w ten sposób w 1938 roku dostał się do Hipoteki w Warszawie. Był to ogromny uśmiech losu, ponieważ teraz wiemy, że wszyscy polscy urzędnicy z Grodna po zajęciu Litwy przez Związek Radziecki zostali wywiezieni w głąb Rosji i słuch o nich zaginął.

W 1938 roku ożenił się z Jadwigą, z domu Pijarczyk i w 1940 roku przyszedł na świat jego syn Wojciech. (nazwany tak na cześć Wojciecha Górskiego)

W czasie wojny Hipoteka w Warszawie była zamknięta. Zaczął więc zarabiać jak za czasów studenckich dając korepetycje. Prowadził nauczanie wszystkich przedmiotów na poziomie szkoły średniej aż do matury.

Już po wojnie, w 1945 roku wyjechał na krótko do Gdańska, gdzie pracował w zarządzie browaru.

Po powrocie do Warszawy zaczął pracę w 1947 roku jako wykładowca prawa w centrum szkolenia milicji w Legionowie. Po pewnym czasie zaproponowano mu pracę w ówczesnym Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego  W rezultacie nacisków  przyjął pracę w charakterze starszego referenta w Sekcji Emerytur i Odszkodowań w Biurze Personalnym przy Gabinecie Ministra. Licząc się z odejściem do innej pracy początkowo nie przyjmował uznaniowego stopnia wojskowego. Aby dorobić do niewygórowanej pensji pracował wieczorami dla  czasopisma dla kobiet Przyjaciółka, udzielając  porad prawnych czytelniczkom. Dopiero w okresie odwilży w 1956 r. przyjął   nadanie stopnia kapitana i awansował do stanowiska naczelnika Wydziału Prawno-Normatywnego . 

Stefan Kulczyk w Fatimie 1982

W 1967 został zwolniony za „nieprawomyślne” wypowiedzi.  W Biuletynie Instytutu Pamięci Narodowej jest zapis: Wg wniosku z dnia 30.06.1967: „(…) zajmował publicznie na terenie podległego mu wydziału stanowisko niezgodne z polską racją stanu w sprawach konfliktu na Bliskim Wschodzie. W tej sytuacji wnoszę o zwolnienie ze służby. Ostatecznie w lipcu 1967 r., w wieku 55 lat, odszedł na rentę, którą przyznano mu z powodu przeżytego zawału serca. W 1982 r. odwiedza syna Wojciecha pracującego czasowo w Portugalii i razem zwiedzają  Fatimę.

Zmarł na zawał serca 6 sierpnia 1983 roku w Warszawie.

Wojciech Kulczyk (syn)