Skopińska-Różewska Ewa (z d. Morzycka)

Z  koleżankami z 8-ej B, 1948; od. lewej: Irka Sipkowska, Ala Zglinicka, Ewa Morzycka i Basia Olszewik.

Urodziłam się w 1934 roku w Warszawie. Mój ojciec, profesor Jerzy Morzycki był lekarzem mikrobiologiem i epidemiologiem, po wojnie stworzył w Gdańsku Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej. W latach 1947-1951 byłam uczennicą Szkoły Górskiego, w 1951 roku zdałam maturę i pojechałam na studia do Gdańska (Wydział Lekarski Akademii Medycznej) skąd, po tragicznej śmierci Ojca wróciłam do Warszawy na czwarty rok studiów w Warszawskiej Akademii Medycznej i ukończyłam je w 1958 roku. Przez pierwsze 7 lat pracowałam jako chirurg dziecięcy, później zrobiłam doktorat z immunologii i poświęciłam się tej dziedzinie medycyny. W 1976 roku uzyskałam stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie immunologii. W 1991 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mi tytuł profesora nauk medycznych.

Byłam organizatorem i kierownikiem kilku Zakładów Naukowych w Warszawie, w Akademii Medycznej, CMKP i Instytucie Gruźlicy, a od roku 2000 pracuję w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii, w tym w latach 2012-2016 na stanowisku Dyrektora do spraw naukowych.

Jestem autorką kilkuset publikacji z zakresu immunologii doświadczalnej i klinicznej i immunoterapii z zastosowaniem leków i substancji pochodzenia naturalnego, byłam kierownikiem lub głównym wykonawcą wielu grantów naukowych z tych dziedzin. Ponad to jestem również autorką wydanej w 2022 roku sfabularyzowanej opowieści Mieszkanki Socjalistycznego Klasztoru o życiu studenckim w Gdańsku opartej na pisanym w tamtych czasach pamiętniku.

Przez wiele lat prowadziłam na zlecenie Instytutu Leków (później Urzędu Rejestracji) badania działania biologicznego ( testy aktywności i bezpieczeństwa) rejestrowanych leków naturalnych o działaniu immuno-tropowym.

Ewa Skopińska- Różewska .z niedawno zdobytym trofeum brydżowym, w głębi sędzia brydżowy Krzysztof Ziewacz, 2021 rok

Byłam też członkiem zespołu ekspertów Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Zespół Doradczy do spraw produktów leczniczych pochodzenia naturalnego,) i Komisji Leku Naturalnego i Biotechnologii Komitetu Terapii i Nauk o leku PAN. Mój syn  Piotr Skopinski jest prof. dr hab. nauk medycznych, okulistą i biologiem medycznym, i pracuje w dwóch Z Zakładach Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Trzykrotnie byłam zamężna. Obecnie jestem wdową. Mam jednego wnuka, Adama i dwoje prawnuków.

Pasją mojego życia jest brydż sportowy, w której to dziedzinie sportu w roku 2007 zdobyłam tytuł arcymistrza. W latach pięćdziesiątych i  sześćdziesiątych dwudziestego wieku brałam czynny udział w niełatwym zadaniu budowania początków i struktur Polskiego Związku Brydża Sportowego, sportu uważanego przez ówczesne władze PRL za „imperialistyczny przeżytek burżuazyjny”. Za działalność sportową i organizacyjną otrzymałam w 1991 roku złoty medal PZBS.

Ewa Skopińska-Różewska, 2 kwietnia 2022