Bahrynowska-Fic Jadwiga

Jadwiga Bahrynowska-Fic urodziła się w poznańskim, w majątku zarządzanym przez jej ojca, Karola Bahrynowskiego, pochodzącego z warszawskiej, mieszczańskiej rodziny. Matka jej, Jadwiga Sotkiewicz zmarła przy porodzie, a pieczę nad jej wychowaniem przejęła najpierw babcia, Scholastyka Sotkiewicz, matka Jadwigi . Kiedy w trakcie wojny zaginął ojciec, do opieki nad sierotą włączyła się zamężna siostra matki, Wacława Zborowska. Miejscem ich zamieszkania była Warszawa. W konsekwencji Jadwiga przeżyła powstanie, choć odłamek z niemieckiego granatnika ranił ją groźnie w rękę i w brzuch. Po powrocie z wysiedlenia i wysyłki rozpoczęła naukę w szkole im. gen. Józefa L.Sowińskigo na Woli, skąd w 1950 r. przeniosła się do liceum na Smolnej 30, (do 1949 r. będącym szkoła fundacyjną imienia św. Wojciecha, potocznie zwaną szkołą Wojciecha Górskiego). Świadectwo maturalne dostała w 1952 r. Studiowała potem na warszawskim AWF specjalizując się w gimnastyce leczniczej i otrzymując tytuł magistra w 1958 r.

Pracę rozpoczęła w szpitalu konstancińskim STOCER kierowanym przez prof. Mariana Weissa i kolejno w Warszawskiej Klinice Ortopedii przy ul Lindleya kierowanym wtedy przez prof. Adama Grucę. W 1968 r. podjęła pracę jako nauczyciel Medycznego Studium Zawodowym Fizjoterapii w Konstancinie.

Jest autorem dwóch podręczników wydanych przez Polskie Wydawnictwo Lekarskie: „Właściwości ćwiczeń fizycznych, ich systematyka i metodyka”(wyd.1987) oraz „Właściwości i metodyka ćwiczeń fizycznych oraz sport inwalidzki” (wyd. 1999).

W 2014 r. Wydział Rehabilitacji AWF przyznał jej tytuł „ Zasłużony dla polskiej rehabilitacji”.

W związku małżeńskim z Wojciechem Fic doczekała się dwójki synów: Michała i Wojtka, a z upływem lat pojawiło się troje wnucząt: Michalina, Karol i Bartek.

Zmarła 28 sierpnia 2017 r. w domu rodzinnym, w łóżku, otoczona swoimi najbliższymi.